روز بزرگداشت فردوسی بر شما ایرانیان فرهیخته مبارک
هیچ یک از تذکره نویسان اشاره ای به سال زایش فردوسی نکرده است تا چه رسد به روز آن. نویسندگان قدیمی می توانسته اند از روی سنگ مزار شاعر تاریخ درگذشتنش را بیابند و بدست دهند و گمان می رود یکی دو تا از آنان ـ مثل دولتشاه سمرقندی ـ که سال از جهان رفتنش را 411 هجری قمری یاد کرده اند، از روی همین ماخذ گرفته باشند. اما رسم مسلمانان که فقط تاریخ وفات را می نویسند آنان را به تعیین دقیق زمان زایش شاعر یاری نمی توانسته است کرد
جشن تولد درایران کهن
از سوی دیگر سنت گرفتن جشن تولد فرزند از زمانهای کهن در ایران رایج بوده است و به گفته ی هرودتوس (کتاب یکم، بند 133) اهمیتی ویژه داشته. در گاهشماری ایرانی هم زمان زایش بزرگانی چون زرتشت و بهرام گور مشخص می بوده است، و در روزگار خود فردوسی نیز کسانی چون سلطان محمود غزنوی و عضدالدوله دیلمی زاد روز خود را به سال و ماه ایرانی کهن بیاد می داشته اند
کسایی و چند شاعر و نویسنده ی دیگر هم در نوشته های خود روز و ماه و سال تولدشان را بدست داده اند. فردوسی از خاندانی دهقانی و پایبند سنتهای کهن ایرانی می بوده است و همیشه هم از جشن و شادی با علاقه ی قلبی یاد میکند. پس دلیلی ندارد وی زاد روزش را بیاد نمی آورده است و یا برای آن جشنی نمی گرفتند
راستی به نظر شما با داشتن چنین فرهنگ غنی در منتقل کردن ان به جوانان کم کاری نشده است؟ با این حال یه موضوع خیلی جالب:
شنیده ام که در دانشگاه فنی ما اساتید محترم به شدت با تشکیل یک دانشکده ادبیات مجزا از سوی دانشکده معارف فعلی(فقط جهت ارتقا ادبیات غنی ایران در بین دانشجویان) مخالفت کرده اند. میتوانید دلیلش را حدس بزنید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
